W sobotę niezwyczajnie popływałam. Niezwyczajnie, bo łódka była drugi raz na wodzie, bo byłam pierwszą osobą poza właścicielami – naszymi przyjaciółmi Mirką i Zbyszkiem – która nią żeglowała, ale, co najważniejsze, sama łódka jest niezwyczajna.
Zbyszek zaczął ją budować jako nastolatek. Pomocą służył mu jego Tata, który już wcześniej zbudował taką samą łódkę i na niej pływał. Niestety, głód wiedzy wygnał Zbyszka do Krakowa na studia, oczarowały go góry (tam zresztą się poznaliśmy) oraz... Mirka.
Łódka poszła w zapomnienie na ponad dwadzieścia lat. Ale parę lat temu zachorowaliśmy wszyscy troje na chorobę morską, w tej nieuleczalnej postaci. Chcieliśmy pływać i łapać wiatr. I wtedy Zbyszek przypomniał sobie o swojej Miki. Zachowała się w nadzwyczaj dobrym stanie, choć jakieś łobuzy pomalowały ją sprejem. Kadłub wymagał odmalowania i wykończenia, ale był cały. Maszt również. Mirka i Zbyszek, z pomocą rodziny, wzięli się ostro do pracy, co łatwe nie było, ponieważ łódka znajdowała się w Krynicy, a oni mieszkają w Warszawie. Dostali od Taty Zbyszka cudny, 50-letni żagiel z płótna bawełnianego i jeszcze kilka drobiazgów z pierwszej łódki.Jak Miki sprawuje się na wodzie? Jak klacz pełnej krwi. Szybka, delikatna w prowadzeniu i elegancka. Trochę tłucze się dziobem na fali (wiało 3-4 B) i przyda jej się na pewno nowy żagiel, ale wrażenia z pływania są rewelacyjne.
A teraz zagadka. Czy ktoś rozpoznaje, jaka to łódka?
| Załączniki: |
|
Komentarz: urocze detale IMG_4788 - Kopia.JPG [ 105 KiB | Przeglądane 5322 razy ] |
|
Komentarz: to ja i Zbyszek IMG_4826 - Kopia (2).JPG [ 163.04 KiB | Przeglądane 5322 razy ] |
